تاريخچه بافندگي

عمر بافندگي احتمالاً به قدمت تمدن بشري است زيرا يكي از نيازهاي ضروري انسان پوشاندن بدن براي محافظت از اثرات بيروني ( سرما و گرما) بوده است و البته با اين كار «‌متمدن تر » نيز به چشم مي آمده است ساير دلايل پيشرفت صنعت پوشاك در طول تاريخ عبارت اند از : وضعيت اجتماعي ، نيازهاي مذهبي و .. البته مدل لباس ها و مكان استفاده آنها نيز بستگي داشت .

 يافته هاي تاريخي حاكي از اين است كه مصريان در حدود 6000 سال پيش پارچه‌هاي تاري پودي بافته اند و چيني‌ها نيز در حدود 4000 سال پيش پارچه هاي بسيار ظريفي از جنس ابريشم مي بافتند . گمان مي رود كه دستگاه بافندگي دستي به دفعات زياد در تمدن هاي مختلف ابداع شده است و اين صنعت تا پيدايش ماكو به عنوان يك صنعت خانگي باقي ماند . كي در سال 1733 عبور ماكو از دهنه را اختراع كرد اين ماكو با دست پرتاب مي شد. دو كانسون در 1745 دستگاهي بافندگي ساخت كه بعداً ژاكارد آن را كامل تر كرد در اين دستگاه هر نخ تار به صورت جداگانه كنترل مي شد .در سال 1785 ، كارترايت ماشين بافندگي موتوري را اختراع كرد .

 در سال هاي اوليه قرن نوزدهم ، ماشين هاي بافندگي از چدن درست مي شدند و با نيروي بخار كار مي كردند ماشين بافندگي موتوري به نخ هاي تار قوي نياز داشت  اين نياز به ساخته شدن اولين ماشين آهار در سال 1803 منجر شد  در دهه 1830 ، بيش از 100 هزار ماشين ماكويي در انگلستان كار مي كردند اساس كار اين ماشين ها بسيار شبيه ماشين هاي ماكويي امروزي بود

 در سال‌هاي آغازين قرن بيستم ، پيشرفت هايي در زمينه بوبين پيچي و چله پيچي نخ‌هاي تار حاصل شد و ماشين هاي بافندگي پيشرفته‌تر شدند . دستگاه هاي گره زني و نخ كشي نخ تار به بازار آمدند. پس از پايان جنگ جهاني دوم ، صنعت نساجي مدرن شروع به ظهور كرد تا اين كه اختراع الياف مصنوعي محدوده عمل صنعت نساجي را بسيار تغيير داد . در 1930 مهندسي به نام روزمن نمونه اوليه ماشين بافندگي پروژكتايل را اختراع كرد و در 1953 اولين ماشين هاي پروژكتايل تجاري فروخته شدند توليد ماشين هاي راپيري و ايرجت در سالهاي 1972 و 1975 شروع شد .